இறுதி அஞ்சலி....

மூன்று தலைமுறையாய் பலன் தந்த தெய்வங்கள்,
அடுத்த தலைமுறைக்காய் வழி விட்டு சாய்ந்தார்கள்..
குடை போல சாலை மூடி நிழல் தந்த என் தாய்கள்,
இன்று குடை சாய்ந்து தலைகீழாய் வீழ்ந்தே போனார்கள்..
சின்னப் பருவத்திலேயிருந்து நான் பார்த்த பசுமைகள்,
இனி எந்த ஜென்மத்திலும் அழியாச் சுவடுகள்...
அழகாக தலையாட்டிய என் ஊரின் செல்வங்கள்,
கொடுங்கோல் மனிதர்களால் காணாமல் போனார்கள்..
ஒருகை இயந்திரத்தால் பெயர்த்தெடுத்த மனிதர்கள்,
தன் இருகை சேர்த்தெடுத்து ஒரு கன்று நடுவானேயானால்,
அதுவே நம் மரங்களுக்கு நாம் செலுத்தும் அஞ்சலி..



பேருந்தில் ஜன்னலில் ஓரத்தில் அமரும்போதேல்லாம் தன்னைத் தானே சுற்றிக் கொண்டு என்னைக் கடந்த அந்த பச்சைப் பசுமைகள், இன்று அடியோடு சாய்த்து எறியப் பட்டதைக் காணச் சகிக்கவில்லை. அனைவருக்கும் குளிர் நிழல் தந்த பெரிய பெரிய மரங்கள், இன்று வேரோடு பெயர்த்தேடுக்கப்பட்டு சாலையோரம் எங்கும் சிறு சிறு கட்டைகளாய் கிடக்கின்றன.. வழிநெடுக பிணத்தைப் பரப்பி ஒப்பாரி வைப்பதைப் போல உணர்ந்தேன்..
இப்பவும் அவை மனிதர்களுக்கு பலன் தந்தே இருக்கின்றன. மனிதனாய் பிறந்து நீ பிறருக்கு செய்தது என்ன...? நீ சாதித்தது என்ன...? என்று கேட்பதைப் போல உணர்கிறேன்..இந்த இயந்திர உலகில் எதைப் பற்றியும் யாருக்கும் கவலை இல்லை. புதிதாக சாலை அமைக்கப் போவதாய்ச் சொல்கிறார்கள்..அது எப்போது வேண்டோமானாலும் போடட்டும்.. உடனே அகலப் படுத்தப் பட்ட பகுதியில், புதிய மரக்கன்றுகளை நட்டால் பரவாயில்லை..

அதுவரை, வீழ்ந்த அந்த செல்வங்களுக்கு எனது இறுதி அஞ்சலி..