கோயம்புத்தூர் - பகுதி 1

நண்பர்களே,

கோயம்புத்தூர் பற்றி எழுத வேண்டும் என்பது என்னுடைய நெடுநாள் விருப்பம். நிறைய எழுதலாம். தமிழமுதத்தில் வேந்தர் அவர்கள் பதிவிற்கு என்னுடைய கருத்தை இணைத்திருந்தேன். அதுவும் முக்கியமான விஷயம் என்பதால் அதை இங்கே கொடுக்கிறேன்.

இது சற்று மேலோட்டமான பதிவு. இன்னும் ஆழமான விஷயங்களை அடுத்த பதிவில் பகிரலாம்.
************************************************************************
வேந்தர் :சரவணம்பட்டியில் என் நண்பர் 18 அறைகள் கட்டி வாடகைக்குனு அறிவித்தார், 15 நாளில் அத்தனையும் ஆக்கப்பை ஆகிவிட்டன.
ராபர்ட் பாஸ்ச், கேஜி நிறுவனங்களின் ஊழியர்கள். பெரும்பாலோனோர் வடவர்கள்.

சென்னையில் ஆப்பக்கடைனு ஒரு கடைக்கு போனோம். சேவை செய்பவர்கள் நேபாளிகள். காஞ்சிபுரத்திலும் இது போல் கண்டேன்.

கோவையில் கீழ்நிலை தொட்டிக்கு ஒரு மூடி வாங்க கருங்கல் பலகை வாங்க போனோம். பெரிய பலகையை அளவுக்கு அறுக்க வேண்டும். மேலாளர் மேஸ்திரியை அழைத்து தமிழில் சொன்னார். அவ்ர் த்ன கீழ் பணியாட்களுக்கு இந்தியில் விளக்கினார். பலகை அறிக்கப்பட்டு என் காருக்கு வந்தது


தமிழ் நாட்டில் வடவர்கள் எண்ணிக்கை பல்கி வருது.
இந்தி மாநிலங்களில் தமிழ் பயிற்றுவிக்கப்படவேண்டும் என்பது என் தாழ்மையான கருத்து.

பூனைக்கு இது காலம்.
**************************************************************************

சாமக்கோடங்கி:

//ராபர்ட் பாஸ்ச், கேஜி நிறுவனங்களின் ஊழியர்கள். பெரும்பாலோனோர் வடவர்கள்.//

கேஜி பற்றி எனக்குத் தெரியாது..

ஆனால் ராபர்ட் பாஷில் அப்படி இல்லை... எங்கள் அலுவலகத்தில் இருபது
சதவிகிதம் வெளி மாநிலத்தவர்கள் தான்...முக்கியமாக கர்நாடகம், ஆந்திர
மாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்.. அதுவும் கர்நாடகாவில் இருந்து கிளை
கோயம்புத்தூரில் தொடங்கப்பட்டதால் வந்தவர்கள்.. அதற்குப் பிறகு
பணியமர்த்தப் பட்டவர்களில் பெரும்பாலானோர் உள்ளூர்க்காரர்களே.. ஒரு
வகையில் LMW, Pricol, Shanthi Gears, Roots , CRI போன்ற கோவையை மையமாக
வைத்து வெகு காலமாக கோலோச்சி வந்த நிறுவனங்களுக்கு BOSCH ன் வருகை ஒரு சிம்ம சொப்பனமே... வேலைப்பளுவுக்கு, குறைவாக சம்பளம் கொடுத்தல், அதிக வேலை வாங்குதல், மேலதிகாரியின் அரசியல், ஆதிக்கம் போன்றவற்றால் ஆட்டம் கண்டு வந்த மக்களுக்கு BOSCH ன் வருகை மற்றும் அதன் கலாச்சாரம் ஆகியவை மிகப்பெரிய மாறுதலாக உள்ளது... இதை நான் சொல்லவில்லை... என்னுடைய இரண்டரை வருட அனுபவத்தில், எத்தனையோ பேர் மேற்கூறிய கம்பெனிகளில் இருந்து விலகி இங்கே வந்துள்ளனர்...

கொடுமை என்னவென்றால், கோயம்புத்தூரின் உள்கட்டமைப்பு, புதிய பன்னாட்டு
நிறுவனங்களின் வளர்ச்சிக்கு உகந்ததாக இல்லை.. "விலைவாசி ஏற்றம் உள்ள
அளவுக்கு இங்கே வசதிகள் இல்லை" என்பது ஒரு பொதுவான குற்றச் சாட்டாக
உள்ளது... சிறப்புப் பொருளாதார மண்டலம் என்ற ஒன்றைக் காட்டி பன்னாட்டு
நிறுவங்களை கவரும் அரசு அதற்கேற்ற வசதிகளைச் செய்யா விட்டால்,
கோயம்புத்தூரை சொந்த ஊராகக் கொண்டு வாழும் அப்பாவி மக்கள் பாதிக்கப்
படுவார்கள்.. இப்போதே பாருங்கள்.. அதே ரோடுகள்.. ஆனால் ஏகப்பட்ட BOSCH,
CTS, DELL மற்றும் பல புதிய கம்பெனிகளின் பணியாளர் பேருந்துகள் நிதம்
நிதம் உலவி போக்குவரத்தை அதிகப் படுத்தி விட்டிருக்கின்றன... அவர்களைக்
குறை கூற முடியாது.. பணியாளர்களுக்குப் பேருந்து வசதி ஒன்றும்
செய்யவில்லை என்றால் அவர்கள் தனியாக வண்டி வைத்தோ, அல்லது நகர(நரக)
பேருந்துகளில் தான் கம்பெனிக்கு வர வேண்டும்.. கிட்டத்தட்ட 6000
ஊழியர்கள்(BOSCH, CTS,DELL, KGISL) சரவணம்பட்டிக்கு தனித்தனியாக வந்தால்
எப்படி இருக்கும் என்று என்னால் ஊகிக்க முடியவில்லை..

சரி விஷயத்துக்கு வருவோம்..

ஆனால் கேஜி நிறுவனத்தின் அடுக்கு மாடிக் குடியிருப்புகள் சிறப்புப்
பொருளாதார மண்டலத்தில் கட்டப் படுகின்றன... விவசாய நிலங்கள்
அழிக்கப்பட்டு இந்த SEZ வந்துள்ளது.. இப்போது உள்ளே அடுக்கு மாடிக்
குடியிருப்புகளை கேஜி நிறுவனம் கட்டி வருவதோடு விளம்பரமும் ஓஹோ.. 35
லட்சத்திலிருந்து ஆரம்பித்து கொடிகளைத் தாண்டி விற்கப்படுகின்றன
அபார்ட்மன்டுகள்... கொள்ளை லாபம் ஈட்டுகிறது இந்த நிறுவனம்.. சிறு சிறு
ரியல் எஸ்டேட் வியாபாரிகள், ஏற்கனவே சுற்று வட்டாரப் பகுதிகளை ஒன்றும்
அறியாத அப்பாவி விவசாயிகளிடம் பேரம் பேசி ஒரு நல்ல விலைக்கு வாங்கி
பிளாட் போட்டுக் கடை விரித்து வைத்து உள்ளனர்.. இவர்களின் முக்கிய இலக்கு
இந்தப் பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் ஊழியர்கள் தான்... வசதிகள் இருந்தால்
போதும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு வந்து விடுகின்றனர்.. இந்தப் போட்டியால்
விலையை அமோகமாக வைத்து லாபம் பார்க்கின்றனர் இந்த ரியல் எஸ்டேட் சுரண்டல் வியாபாரிகள்..
இவர்களின் லாபத்திற்கு முக்கியக் காரணம் இந்த வடமாநில ஊழியர்கள்..

எப்படி என்றால், இவர்கள் கட்டிடங்கள் கட்ட உள்ளூர் கட்டிடத் தொழிலார்களை
அழைப்பதில்லை..(புத்தி சாலிகள்.).. ஏனெனில், உள்ளூரிலேயே, மேசன்,
கான்ட்ராக்டர்கள், சிற்றாள் மற்றும் பல்வேறு வேலைக்கு ஆட்கள் தட்டுப்பாடு
நிலவுகிறது.. அவர்களும் கூலியை சராமாரியாக ஏற்றி விட்டனர்...(எங்கள்
வீட்டு மதில் சுவரில் ஒரு சிறிய அலங்காரத்தை மூன்று நாட்களாக
செய்கின்றனர் இரண்டு பேர்.. மூவாயிரம் ரூபாய்க்கான உகந்த வேலை இல்லை
அது.. என்ன செய்ய.. ஆட்கள் கிடைப்பது அவ்வளவு கஷ்டம்.. பகைத்துக்
கொள்ளவும் முடியாது..)

எனவே, இந்தப் பெரிய பண முதலைகள், மொத்தமாக வடமாநிலத்தில் பஞ்சத்தில்
அடிபட்ட மக்களை, அலேக்காக லாரியில் அள்ளிப் போட்டு நம்ம ஊருக்குக்
கட்டிடத் தொழிலுக்கு அழைத்து வந்து விடுகின்றனர்.. நாட்கூலி அவர்களுக்கு
நூறைத் தாண்டாது(வட மாநிலத்தில் அவ்வளவு பஞ்சமோ..??). கட்டிட வேலை
நடக்கும் இடத்திற்கு அருகேயே, இவர்களுக்கு தற்காலிக குடியிருப்புகள்
ஏற்படுத்தப் படுகின்றன.. முக்கியமாக வாரத்திற்கு இரண்டு நாள், உடம்பு
சரியில்லை, சொந்தக்காரன் இறந்து விட்டான் என்று இவர்கள் வேலைக்கு வராமல்
இருக்க முடியாது..(சொந்த வீடு கட்டியவர்களுக்கு இந்த உள்ளூர்
வேலைக்காரர்கள் செய்யும் இந்த அலம்பல்கள் தெரியும்...). அப்புறம் இன்னொரு
விஷயம், அவர்கள் சொந்த செலவுக்காக முன்பணமும் கேட்பதில்லை...

இது தான் கோயம்புத்தூரில் வடமாநிலத்தவர்கள் அதிகம் உலாவுவதற்கான காரணம்..

அப்புறம் இன்னொன்று, இந்த கிரானைட், மார்பில், மற்றும் கடப்பா கல்
வியாபாரிகள்.. இவர்கள் மொத்தமாக கற்களை வடக்கில் இருந்து அள்ளிப் போட்டு
இங்கே வந்து வியாபாரம் செய்து கொள்ளை லாபம் சம்பாரிக்கின்றனர்.. கோவை
மாவட்டம் தடாகம் பகுதியில் வந்து பாருங்கள்.. இவர்கள் எப்படி ஓஹோ என்று
இருக்கிறார்கள்.. இவர்களின் வியாபாரம் எப்படி நடக்கிறது என்று..
இவர்களும் கற்களை அள்ளிப் போட்டு வரும்போது, அங்கே பஞ்சத்தில் அடிபட்ட
மக்களையும் அப்படியே தூக்கிப் போட்டு வந்து விடுகின்றனர்...
****************************************************************************

அனைவரும் பயனடையும் பட்சத்தில் நான் மிகவும் சந்தோஷப் படுவேன். ஆனால் நிலைமை அப்படி இல்லை. அரசு உடனே விழித்துக் கொள்ள வேண்டும்.

திடீரென உருவாகும் வளர்ச்சி பல சமயங்களில் ஆபத்தானது.. அது எப்படி இருக்கும் என அடுத்த பதிவில் பார்க்கலாம்.

சாமக்கோடங்கி